این نوشته حاصل یک بازی وبلاگی است که توسط وبلاگ بلاگ‌نوشت به راه افتاد. به قول خودش:
ایده‌ی بازی ساده‌ست: توی بازار گرم تحریم‌ها، شما چه چیزها یا چه کسانی رو تحریم می‌کنید؟!
شاید تحریم کردن یکی از جذاب‌ترین کارها و بهترین راه برای خالی کردن عقده‌ی چندین و چند ساله‌ی ما ساکنان این مملکت باشد. پس من هم می‌خواهم از این فرصت استفاده میکنم و چیزهایی را که دوست دارم (یا بهتر بگویم دوست ندارم) تحریم کنم.
اول از همه گوگل را تحریم میکنم و تمام شرکت‌های دیگری که محتوای علمی را به دلایل سیاسی بر روی کاربران می‌بندند. این شرکت‌ها اجازه ندارند به صرف خدمات خود دسترسی به محتویات علمی که توسط دیگران تولید شده را تنها به این دلیل که روی سرویس‌های آنهاست محدود کنند. آنها مالک آن اطلاعات نیستند. مثالش سایت گوگل کد و سایت آکادمی خان.
دوم حکومتی را تحریم میکنم که تحمل «شنیدن» ندارد و هر حرفی که «حس کند» مخالف اصولش است، رد می‌کند. مثالش هم احتیاجی به زدن ندارد یه نگاه که بیاندازید می‌بینید.
سوم حکومتی را تحریم میکنم که آنقدر زیاد از آزادی بیان می‌ترسد که تر و خشک را باهم یکجا می‌سوزاند بدون اینکه به تبعات این کار فکر کند. مثالش وردپرس، فیس‌بوک، توییتر و خیلی از اجتماعات مفید اینترنتی.
و اگر بخواهم شخصی تر شوم…
چهارم کسانی را تحریم میکنم که نمی‌دانند انسان قابلیت فوق‌العاده‌ای دارد به نام تغییر کردن. از هر تغییری گریزانند و روی اصول مسخره‌ای که دیگران در مخشان کرده‌اند بی دلیل پافشاری می‌کنند.
پنجم کسانی را تحریم میکنم که نمی‌دانند دارند هر لحظه چه کار می‌کنند، به عواقب کارهایشان فکر نمی‌کنند و تنها تا یک قدمی جلوی پایشان را نگاه می‌کنند و با این کار آدم‌های اطرافشان را نابود می‌کنند.
ششم تحریم میکنم و یا حتی محکوم میکنم افرادی را که به خاطر متفاوت بودن عقاید دیگران با عقاید خودشان، با آنها دشمن و حتی ازشان متنفر می‌شوند.